Start deel 2.

Goed 3.5 uur later ben ik weer bij de auto, draai hem om, rij terug. Blijf even staan kijken bij de whalebay, waar de golven onwijs hoog zijn, de lucht donkerder wordt, veel wind, wel erg mooie golven te zien zijn. Ik maak een paar filmpjes… Vervolgens verder terug naar de camping, en dan begint het onwijs te plenzen, zou m’n tent wel goed staan? Via de supermarkt, terug, ja het is droog van binnen. Ik besluit dat het een mooi moment is om aan het logboek te gaan werken, misschien zelfs tijd om iets up te loaden? Misschien es even aan te loggen op kantoor. Zou Rene soms wat willen weten? Hoe zou Astrid zijn begonnen? En waar ga ik morgen naar toe? Kortom, ik heb een Wifi nodig…. Het weerbericht op de tv geeft ook voor morgen veel regen af, aan deze kant van het eiland. Morgen ga ik niet verder naar het zuiden, maar steek ik het eiland naar het oosten over, naar de zon! Al heb ik aan de oostkant geen interessante dingen gevonden ….

De volgende ochtend sta ik laat op, het is een erg slechtte nacht geweest. Onwijs veel wind en kabaal daarvan. M’n tentdak lag af en toe plat vanwege de wind, maar heeft het prima gehouden dat tentje, geen water binnen, niet weggewaaid… goed douchen koffie/ broodje inpakken…. De camping is zeiknat, net als de tent zelf. Er rijden weeral jongetjes op de fiets rondjes, natuurlijk zoveel mogelijk door de plassen heen, want dat is leuk. Bij de koffie, van m’n ontbijt raak ik in gesprek met tja… een ex-crimineel, drugsdealer, die naar eigen zeggen sinds een paar jaar gestopt is en op het rechtte pad zit.. Ik krijg melk van hem voor in de koffie, hij is afgelopen nacht uit z’n tent gegaan net als een paar anderen overigens begrijp ik. Hij heeft 3 vrouwen gehad, bij eentje heeft hij 2 kinderen. Vraagt aan de mensen om eten en andere dingen wat hij nodig heeft, dat is tegenwoordig zijn filosofie. Als men wat over heeft, want daar heeft hij geen geld meer voor. Hij steelt niet meer. Hij vraagt om eten of dingen. Dat is zijn nieuwe manier van leven. Hij verdient geld met het zetten van tattoos bij toeristen, hij zit zelf helemaal onder de tattoo’s, staat al maanden op deze camping. Soms heeft hij dagen niets te eten omdat iedereen nee zegt. . Dat vindt hij prima, dat is part of the deal… nu ik dit opschrijf denk ik, ik had hem op de foto moeten zetten. Knap dat iemand zo kan leven. Afijn, ik moet verder, de tent is zeiknat, en ik zie in enen een hele mooie toepassing van die kofferruimte van die hatcback auto, het zonnetje schijnt inmiddels dus ik laat de tent zo goed mogelijk in de zon 5 minuten drogen, en dan hups zo in de koffer. Niks opvouwen/oprollen, in dat hoesje proppen…

Halfuurtje later rij ik weg, naar de zon, naar het oosten dus. En inderdaad het klaart op, wordt mooi weer. Van Raglan op naar Whakatane, 160 km is te doen toch? Een halfuurtje rijden na Raglan, zij ik een “Dreibel falls”, daar had m’n host het over, dus ik sla af. De weg gaat over in een grindpad, ik stop bij de parkeerplaats. Geleerd van de vorige keer, trek ik m’n gympen aan, neem flesje water mee, zet in m’n gps een waypoint waar de auto staat en ga op weg. Na 15 minuten lopen over een heel mooi en goed onderhouden pad, kom ik bij de waterval aan, was zeker mooi, lekker hoog, veel water. Terug in de auto en verder. Na 1,5 uur zie ik weer zo’n toeristisch bord de Mclaren falls, dus ook daar sla ik af. Inderdaad een heel mooi plateau waar blijkbaar het stuwmeer op uit mond. Dat zou erg fraai kunnen zijn, nu gaat er een minimaal straaltje water over heen. Iets hogerop is er een park bij het lake. Rondje rijden, een paar Duitsers volgen me trouw, en we gaan gezamenlijk op weg naar een andere waterfall, zeker leuk om gezien te hebben, maar echt spectaculair is het niet.

Terug in de auto, tja ik ben nog niets eens halverwege de 160 km en de middag is alwel gevorderd. Koffie, lunch begint wel fijn te worden. Volgens de routemap zou het routecafe Madclaces tot de top 10 attracties van het noorder eiland moeten zijn en het lijkt op de route te liggen. Ik verzet m’n navigatie op hun adres en there we go… Goed, eigen ligt het dus niet op de route en een groot bord bij de entree geeft aan dat er een nieuw management is, andere menukaart, ze zijn druk met ja dingen doen maar een kop koffie met een scone erbij maken lijkt lastig te zijn.. er zit een cijferslot op de toiletdeur. Er staat politie voor de deur, die met een oud mannetje staat te praten, die aan een tafeltje een kop koffie zit te drinken, even later verschijnt er een ambulance, waar tot mijn verbazing, het mannetje in stapt en mee wordt afgevoerd. De Engelse scone en koffie is inmiddels op en ik moet nodig verder. Ik besluit uit te gaan wijken naar Touranga, dat is dichterbij, lijkt even leuk… camping zoeken, tentje zetten, nog gauw even via de prachtige verlichte brug over het water naar het dorp om wat eten te halen. Dat wordt fish&chips bij een chinees uiteindelijk , erg vet, de supermarkt is niet te vinden zo gauw. In het donker terug. Ook hier langs de kust, aan het water, stuk rustiger, eigenlijk wel heel erg stil. Ik durf amper als ik op m’n bed lig m’n om te draaien, bang dat de hele camping wakker wordt…

Volgende morgen, zonnetje, heerlijk weer, wel veel lawaai van verkeer en joggers die voorbij komen in de vroege ochtend. Ik wilde oorspronkelijk naar Whatakane, dus besluit m’n tent in de kofferbak te gooien en gedurende dag mount Tourankane te beklimmen. Een mooi rondje, mooi uitzicht over de stad, wel warm… ik merk voor het eerst iets dat er maouri’s vroeger hier hebben gewoond. Deze berg was heilig voor hun. En ja begrijpelijk, mooi uitzichten op zee. Ik maak foto van een authentieke stuwdam en 2 vogels op een tak. Dan door naar Whakatane. Daar blijken veel minder campings te zijn dan ik had ingeschat, ik eindig op eentje, die nog rustiger was als dan gisteren, ik ben de enige .. een half uur later komen in enen nog 3 campervans het terrein opgereden. Gelukkig… Inmiddels had ik gedoucht en wat gegeten en ging op zoek naar de televisie kamer, want daar zijn immers ook de oplaadpunten voor mobiels.

Wel gevonden, maar… de banken en stoelen waren vuil, verouderd, uitgeleefd in feite. Het rook ook muf, en toen zag ik ook nog een platte dode muis midden op de vloer liggen.. oke, hm.. morgen maar weg dus.. afijn, wel veel ruimte om mobiels etc op te laden. Dat was hard nodig, want alles was leeg… goed morgen weer weg: Waar naar toe, en wat doen we overdag? Ik was dat wandelen wel een beetje beu, een optie hier was om met een boot naar de enige werkende vulkaan van Nieuw Zeeland te gaan. Ik ben echter al 2 keer op IJsland geweest en had daar al veel geisers, stoomwolken, stinkende pruttel putjes gezien, en had zo mijn twijfels over dit uitje. Als hij echt zou werken, dan zou je er als toerist echt niet naar toe mogen. Nee, ik ga een fiets huren. Dus inderdaad, tent in de kofferbak, droog dit keer, naar de vvv, waar ze fietsen verhuurden. Route mee, en weg was ik. Eh… nou ja,,, eh ook fietsen doe je hier links, en de fiets was eigenlijk een maat te klein en had een erg hard zadel en ja, na 5 meter fietsen moest ik al direct fors stijl omhoog… en nog meer omhoog en nog meer. Na drie keer afstappen, naar adem snakkend, heb ik mijn meerdere bekend, dit was geen fietsland voor mij, en besloot ik te gaan voor de simpel route langs de revier . Die route bracht mij uiteindelijk bij een winkelcentrum, waar ik m’n badpak voor 15 dollar heb gekocht. Prima dag dan toch! Fiets inleveren en op zoek naar de nieuwe camping voor die nacht: “de top10 camping” in Ohope, in feite een buitenwijk van Touranga. Weer aan de kust, je kon net zolang douchen als je wilde, veel mensen. Prima. Bij de plaatselijke burgertent, koop ik een quiche en een kop koffie. Maak een praatje met een of andere directeur van een grote foodcompanie van NZ. Hij heeft voor het eerst drie dagen vrij dit jaar, dus hup op vakantie. Hij is erg tevreden over Nederlanders als arbeiders, zijn betrouwbaar, werken hard. Men schijnt hier 7 dagen in de week te werken, van 5 uur s-morgens tot 8 uur ‘s-avonds. Ik check dat nog een keer heb ik dat goed verstaan, houden ze soms een siesta? Ja ik heb het goed verstaan…. Volgende ochtend wakker worden, met de zon op de tent, vandaag staat er een kust wandeling op het programma, eigenlijk deels de route die ik gisteren had willen fietsen. Het deel langs de kust kan alleen met laagtijd.

Mooie wandelroute, inderdaad met hoog water niet te doen, dat kan ik als Zeeuw zeker bevestigen, verder erg warm erg warm.. met als gevolg dat het ’s-avonds omslaat en de regen, volledig uit het niets, losbarstte nog voordat ik de tv kamer heb kunnen bereiken, noch m’n tent. Dus nu zit ik in het donker in de regen, in m’n auto dit te tikken. De accu van m’n kleine laptop werkt 4 uur, prima ding. Wel jammer dat de toetsen niet verlicht zijn, dat is zo in het donker, onhandig. Ik hoor de zee bulderen, die visser zie ik er weer op uitgaan om in de nacht met die schijnwerpers de lijn van 2 kilometer uit te gaan gooien, voor eigen consumptie. Ik twijfel daar sterk aan, omdat ik hem met elk hoog tij, zie vissen, dag en nacht, dus ook als het giet. En hij vangt grote snipers. Om mij heen gaan in alle tenten de lichtjes uit, en ja, eerst dacht ik, het is een buitje, maar het regent en het regent… ook ik zal toch door die regen heen moeten om m’n tent in te gaan.

S-morgens sta ik vol goede moet op, ik had m’n oog laten vallen op een standup board les, in de haven van Ohope. Die blijkt niet door te gaan, dus dan maar door richting Rotorua. Het is slecht weer, nog steeds regen, grijs. Lijkt wel hollands najaar weer. Na een tijdje rijden, passer ik lakeRotoma en lake Rotohoe en lake Rotoiti, allen erg mooi. Ik stap regelmatig uit, geniet van het uitzicht, maar het regent. Op een gegeven moment wordt het droog en zie ik weer een bord voor een park. Ik stop, twijfel, maar pak mn regenjas en ga op pad. Dit blijkt een erg mooi park te zijn, met een spring met heeeel erg helder water, zo helder, dat het niet te fotograferen is. Wat wel op de foto komt, zijn de planten en de bodem van het watertje. Ook de eerste zwarte zwanen hier gezien. Na een uurtje wandelen, kom ik voldaan terug bij de auto. Goede stop geweest!. Nu waar gaat het kamp opgezet worden? Na wat gezoek, strand ik in Ngongotaha. Deze stond vol met campers, erg ongezellig, de tv kamer was er wel, maar ook hier brak de regen flink uit de lucht en de kamer tochtte, de tent stond ergens achter een schuur met een tikkende regenpijp, nee morgen verder. En morgen was de welkomsdag van de IML, dus morgen ga ik op zoek naar een cabin ofzo, met een normaal bed. Die cabin bleek lastig te vinden te zijn, het was immers vrijdag en dan gaat iedereen daar blijkbaar kamperen, dus alles was gereserveerd. Uiteindelijk vond ik een lodgekamer, prima.